گردشگری شهری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین محورهای توسعه اقتصادی و فرهنگی شهرها، پتانسیل قابل توجهی برای ارتقای کیفیت زندگی شهروندان و افزایش تعاملات اجتماعی فراهم می‌کند. با وجود این، تحقق کامل این ظرفیت‌ها نیازمند وجود حکمرانی خوب و ساختارمند است. حکمرانی خوب با تکیه بر اصولی چون شفافیت، پاسخگویی، مشارکت ذی‌نفعان، عدالت و اثربخشی، بستری مناسب برای برنامه‌ریزی راهبردی و مدیریت بهینه گردشگری شهری ایجاد می‌کند. در این پژوهش، نقش و اهمیت حکمرانی خوب در توسعه پایدار گردشگری شهری مورد بررسی قرار گرفته و چگونگی اثرگذاری آن بر پیشبرد اهداف مدیریت شهری تبیین شده است. روش تحقیق مبتنی بر مطالعه کتابخانه‌ای و تحلیل محتوای اسناد و مقالات علمی و حقوقی است و علاوه بر بررسی متون نظری، تجربیات عملی و نمونه‌های موفق جهانی و ملی همچون شهرهای بارسلونا و شیراز نیز تحلیل شده است. نتایج به‌دست آمده حاکی از آن است که حکمرانی مطلوب با ایجاد هماهنگی مناسب میان نهادها و دستگاه‌های مسئول از جمله شهرداری، سازمان‌های گردشگری و نهادهای میراث فرهنگی، بستری برای اجرای صحیح سیاست‌ها و ارتقای بهره‌وری منابع فراهم می‌آورد. همچنین، مشارکت فعال جامعه محلی و گردشگران در فرآیندهای تصمیم‌سازی و اجرا، ضامن پذیرش و اثربخشی سیاست‌ها خواهد بود. به کارگیری فناوری‌های نوین نظیر داده‌های بزرگ و سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی موجب بهبود پایش و کیفیت تصمیم‌گیری‌ها می‌شود. با این حال، چالش‌هایی چون فساد اداری، ضعف هماهنگی میان نهادها، ناکافی بودن قوانین و مقررات و کمبود منابع مالی و انسانی، موانع جدی پیش روی تحقق حکمرانی خوب در این حوزه به شمار می‌روند. راهکارهایی از جمله افزایش شفافیت، بازنگری و اصلاح قوانین، آموزش تخصصی مدیران و جلب مشارکت واقعی ذی‌نفعان محلی می‌تواند به رفع این چالش‌ها کمک شایانی کند.، یافته‌های پژوهش بر این نکته تأکید دارد که حکمرانی خوب، پیش‌نیاز اساسی برای توسعه پایدار و شکوفایی گردشگری شهری است و تقویت آن باید در اولویت اهداف راهبردی مدیریت شهری قرار گیرد.

حکمرانی خوب گردشگری شهری توسعه پایدار مشارکت تنظیم‌گری.